Nederlandse Stichting Helpen met Paarden – Equitherapie
 

Zelfbenoemde Equitherapeuten kwalijke zaak

Opinieartikel namens SHP
gepubliceerd in horses.nl en de Paardenkrant d.d.14 4 2010 onder de titel:

Zelfbenoemde Equitherapeuten een kwalijke zaak

De  artikel werd geplaatst nadat SHP gereageerd had op een artikel in het blad BIT met de titel:

Hippische hype of zinvolle therapie.

In deze brief heeft SHP aangegeven

.........Wij, die wij sinds 10 jaar een zeer gedegen twee jaar durende opleiding tot Equitherapeut SHP aanbieden en een duidelijk en doeltreffend kwaliteitsbeleid voeren, vinden het zeer  gevaarlijk, indien mensen, die kennelijk over geen gedegen  opleiding in het begeleiden van processen met ondersteuning van het paard beschikken,  iets aanbieden en uitvoren, wat u – met de nodige criticisme – hier heeft ondervonden en omschreven. 

 

Wij vinden het wel jammer, dat niet als tegengewicht erover gesproken wordt, dat er wel degelijke, wetenschappelijk gefundeerde en tegenover paard en cliënt verantwoorde vormen van therapie en of psychosociale begeleiding (coachen) met het paard bestaan, die over een duidelijk kwaliteitsbeleid beschikken, als titel (Equitherapeut SHP-E(NL) ook beschermd zijn en niets met dit soort van  zweverigheid te maken hebben, dat u ook terecht bekritiseerd in het opnoemen van uw internetonderzoek.

 

Onze Stichting b.v. hanteert een zeer gedegen kwaliteitsprofiel van de Equitherapeut, dat binnen de opleiding verworven en voor uitreiking van het diploma getoetst wordt. Ook moeten gecertificeerde Equitherapeuten ondermeer bijscholingen volgen en via intervisie en supervisie hun deskundigheid en therapeutische en hippische  vaardigheden op pijl houden Het lijkt ons wel van belang hier niet alles over een kam te scheren en ook  te publiceren, wat er aan  gedegen EAT aanbiedingen bestaat en waaraan een cliënt kan opmaken wanneer hij aan een verantwoord en gedegen opgeleid adres is.

 

Ondermeer zijn dat de opgeleidde en gecertificeerde Equitherapeuten SHP, die allemaal een opleiding en beroepspraktijk in een basisberoep uit de hulpverlening, een hippische kwalificatie  en een pittige twee jaar durende aanvullende opleiding tot Equitherapeut van rond 600 uren met zelfervaring, supervisie, intervisie en twee praktijkprojecten en examens doen. Equitherapeuten SHP hanteren een, door hun basisberoep en de richtlijnen Equitherapie SHP  gecombineerd degelijk behandelmodel en verplichten zich aan een ethische code tegenover cliënt en paard, die hun naleven.

Voor deze mensen is het uitermate onaangenaam, indien hun activiteiten als Equitherapeut SHP in allerlei publicaties gelijk gezet worden met bv deze vorm van Equicoaching die zonder opleiding of kwalificatie wordt uitgeoefend of  b.v. de maar enkele  dagen durende opleiding voor Equine assisted Psychotherapy. ......................
De paardenkrant heeft vervolgens  SHP in de gelegenheid gesteld een opinieartikel te schrijven, waarin SHP zijn  visie  en kwaliteitskenmerken mochten publiceren als voorbeeld voor deskundige toepassing van therapie met het paard en tegelijk met een waarschuwing voor ondeskundig gebruik van het paard in de therapie, indien niet voldoende onderbouwd .
 
SHP ontving na aanleiding van dit artikel veel  (ondermeer ook emotionele) reacties van mensen die zich kennelijk door de algemene kritiek van SHP aangervallen voelden. Het werd veronderstelt, dat SHP alle "medeaanbieders" van onloutere motieven zou willen beschuldigen. Echter benadrukt SHP in dit artikel , dat bv " ervaringsdeskundige " , die geen duidelijkheid geven over hun opleiding, werkmodel, kwalificaties, praktijkrichtlijnen en ethische code die hun naleven in het werken met mensen en paarden, met de nodige voorzicht te bekijken zijn, Het systeem van SHP wordt als een mogelijk maar niet het enige "juiste" kwaliteitssysteem exemplarisch uitgelegd.
SHP  werd door de reacties voortvloeiend uit dit artikel  geconfronteerd  met een aantal  vragen, misverstanden en opmerkingen, die over  het werkmodel, de opleiding, de organisatie en de kwaliteitsbewaking  Equitherapie SHP er zijn.  Ook over hoe zich deze visie verhoudt tot verschillende werkvormen in Animal Assisted Therapy and Activities.  Daarom is SHP een link op haar  homepage geopend om hierover verdere informatie te verstrekken , die betrekking hebben op vaak voorkomende reacties. Ook vragen kunnen via dit link worden doorgegeven aan SHP.  https://www.equitherapie.org/page/SHP-geeft-antwoord 
 
 
Via dit link kunt u artikel en reacties bekijken op horses.nl 
http://www.horses.nl/gezondheid/artikelen/14901/zelfbenoemde-equitherapeuten-kwalijke-zaak
 
Zelfbenoemde equitherapeuten kwalijke zaak
Namens de Nederlandse Stichting Helpen met Paarden (SHP) wil ik reageren op recente publicaties over paardentherapie en coaching met paarden.Op talloze websites bieden zelfbenoemde ervaringsdeskundige ‘specialisten voor paarden en mensen’ hun diensten aan. Onze stichting, die sinds tien jaar een gedegen opleiding tot equitherapeut aanbiedt en een internationaal getoetst kwaliteitsbeleid voert, vindt het een zeer gevaarlijke zaak wanneer mensen die over geen enkele opleiding beschikken op het gebied van het begeleiden van processen met ondersteuning van het paard, deze vorm van therapie aanbieden en uitvoeren.Een analyse van deze websites toont aan dat therapie met behulp van het paard op dit moment kennelijk een hoge marktwaarde heeft. Anders gezegd: er bestaat een behoefte aan alternatieve methoden in de therapeutische, pedagogische en psychosociale sector. Momenteel lijken managementtrainingen, het ontwikkelen van leidinggevende capaciteiten en esoterische zelfontdekkingsseminars met paarden een enorme ‘hit’ te zijn.

Hoe positief de groeiende belangstelling voor Animal Mediated Assistance and Therapy ook voor de serieuze equitherapeut is, deze interesse geeft ook reden tot bezorgdheid. De belangstelling voor het paard in zijn functie als ‘spiegel van de ziel’ leidt helaas namelijk eveneens tot de inzet van het paard op momenten dat deze ongepast, gevaarlijk en ethisch niet te verantwoorden is.
Ondeskundig aanbod
Naast zuiver economische motieven, treffen we ook andere oorzaken aan van ondeskundig tot zelfs dubieus gebruik van het paard. Omdat het paard niet alleen op toekomstige cliënten, maar ook op meer of minder goed opgeleide zelfbenoemde ‘helpers’ een grote aantrekkingskracht heeft, is het vaak hun enthousiasme in combinatie met weinig voorkennis die – soms met de beste intenties – tot een niet serieus te nemen, ondeskundig aanbod leidt.
Daarnaast zijn er helaas ook aanbieders die hun eigen problemen met de hulp van cliënten en paarden onder controle proberen te krijgen, en beide voor hun eigen doeleinden misbruiken.
In mijn praktijk word ik regelmatig geconfronteerd met slachtoffers van diverse workshops die ik als onverantwoordelijk beschouw, zoals paardentherapieën of zelfontdekkings-, angst- of leiderschapsworkshops die tot psychische of lichamelijke schade hebben geleid.
Zo bezien kan het gebruik van het paard als ‘spiegel’ zelfs gevaarlijk worden, want het paard op zich is nog geen therapeut. Hij beschikt over zeer relevante eigenschappen en de bereidheid met de mens samen te werken en hem een spiegel voor te houden. Dat kan hij echter alleen doen in samenspel met een kundig therapeut, een systematisch therapieconcept en de juiste randvoorwaarden. Dan pas kan het zijn vaardigheden ontplooien en een wezenlijke factor als niet-menselijke co-therapeut in het therapeutisch proces worden.

Ethische code
Wat onderscheidt serieuze Animal Mediated Assistance and Therapy, zoals aangeboden door specialisten, van allerlei pogingen met het paard als spiegel te werken zonder over de nodige technische, theoretische en ethische kennis te beschikken?
Dit zijn onder andere de gecertificeerde equitherapeuten SHP. Zij hebben allemaal een opleiding gevolgd en hebben daarnaast ervaring opgedaan binnen de hulpverlening. Verder hebben ze een hippische kwalificatie op zak en een pittige opleiding van twee jaar achter de rug. Onze stichting hanteert een gedegen kwaliteitsprofiel van de equitherapeut. Dit profiel wordt in de opleiding verworven en voor uitreiking van het diploma getoetst.

Equitherapeuten SHP hanteren een degelijk behandelmodel en verplichten zich dat na te leven. De gecertificeerde equitherapeut moet zich blijven bijscholen en zijn deskundigheid en therapeutische en hippische vaardigheden op peil houden. Hij beschikt verder over de stalplaquette die hem als Equitherapeut SHP legitimeert.

De gecertificeerde equitherapeut voorziet de cliënt van informatie over zijn basisberoep, zijn behandelmodel en de manier waarop hij het paard wil inzetten om de betreffende cliënt te ontwikkelen, ondersteunen of genezen. Afhankelijk van zijn basisberoep en zijn specialisatie kan het gaan om psychotherapie of psychosociale begeleiding voor volwassenen of kinderen, over ontwikkelingsbevordering voor kinderen, orthopedagogische begeleiding of revalidatie. Ook zelfervaring en teambuilding kan op basis van equitherapie worden aangeboden.
De gecertificeerde equitherapeut werkt bovendien met een goed opgeleid therapiepaard dat uiteraard is gehuisvest onder paardvriendelijke condities. Samen met het paard bouwt hij aan een driehoeksrelatie tussen cliënt, paard en therapeut, waarin paard en cliënt een bewegingsdialoog met elkaar aangaan. De therapeut begeleidt dit procesmatig.
Positieve sporen
Ter afsluiting wil ik benadrukken dat het paard ons niet alleen aanspreekt, het kan ook zijn sporen in ons achterlaten. Of deze sporen aangenaam of onaangenaam, rustgevend of verontrustend, bevorderlijk of schadelijk zijn, is afhankelijk van de context waarin we deze ervaringen opdoen, in welke samenhang we deze plaatsen en hoe we ze kunnen verwerken.
Equitherapie is erop gericht de ervaringen met het wezen paard systematisch te gebruiken om positieve sporen te genereren die, wanneer ze op de juiste manier zijn verwerkt, zelfs op lange termijn de levenskwaliteit van de cliënt kunnen verbeteren.

Ulrike Thiel werkt voor de Nederlandse Stichting Helpen met Paarden in Soerendonk. Dit is een organisatie ter bevordering van therapeutisch paardrijden op wetenschappelijk verantwoorde wijze.
Deze opinie verscheen woensdag 14 april 2010 in De Paardenkrant