Presentatie

Het zal zo'n jaar of vijf geleden zijn dat ik voor het eerst kennismaakte met equitherapie. Ik was een ruiter in het slop. Mijn parcours had al te veel dieptepunten gekend. Letterlijke dieptepunten, regelmatig onder het paard geraakt, met lelijke kwetsuren en botbreuken tot gevolg. Het plezier was er vanaf, het vertrouwen was weg en mijn paard begon lelijk tegen me te doen. Mijn ambitie was nochtans niet groot, alles wat ik wilde was op een fijne manier kunnen rijden en een goede band met mijn paarden onderhouden. Maar die ambitie was groter dan ik zelf dacht.

Ik wilde het nog een laatste kans geven en begon te zoeken naar een oplossing. Op het internet vond ik een verslag van een equitherapiecliënte. De herkenning was er meteen. Wat ze had meegemaakt kende ik, haar frustratie over de mislukking kende ik, haar angst en haar koppige volhouden desondanks. Ze schreef over een parcours dat ze had doorlopen waarbij de technische zaken van het paardrijden, zoals de correcte zit, gecombineerd werden met sessies waarbij ze samen met haar therapeute werkte aan haar angst om te vallen. Dat was hier op HippoCampus. Ik ben eens komen kijken, heb mij geïnformeerd en ben ten slotte ook bij Ulrike Thiel ‘in therapie' gegaan.

Ik ben hier vandaag nog steeds, zij het niet meer als cliënt. De equitherapiesessies die ik hier gevolgd heb, hebben me namelijk niet alleen vooruit geholpen, ik heb ook een grote interesse voor het werken en helpen met paarden opgevat. Want weet u, van de meeste paardenmensen kunt u zo ongeveer hetzelfde horen. Zoals bijvoorbeeld: ‘Het paard is een spiegel'. Het was geloof ik een van de eerste dingen die mijn instructeur op de manege tegen mij zei. En dit zei hij ook: ‘jouw probleem met rijden zit tussen je oren'. Ik wist dat dus allemaal al voor ik hier kwam, maar ik wist het niet echt. Ik heb de ervaring van een equitherapie moeten doormaken om me te realiseren wat de relatie met een paard kan betekenen en wat een therapie kan doen – wanneer je in goede handen bent.

Mijn probleem was erg relatief – ik hoefde alleen maar te beslissen om niet meer op een paard te klimmen en het was van de baan. Maar mijn ervaring met equitherapie, hoewel ze relatief kort was, heeft mij alert gemaakt voor het aanbod op de markt. En equitherapie ligt blijkbaar goed in de markt, in de eerste plaats allicht vanwege de grote aantrekkingspool, het paard. Je leest het op websites van equitherapeuten en veel studenten uit de cursus Equitherapie SHP noemen hun ‘passie voor het paard' als een van de belangrijkste motivaties voor wat ze doen. Ook de cliënten ervaren het samen werken met het paard doorgaans als erg aangenaam. Het paard werkt dus drempelverlagend. Vraag en aanbod zijn groot, en niet alleen vanuit de gezondheidszorg maakt men gebruik van de hulp van het paard. De zakenwereld en de lifestyle-sector zien bijvoorbeeld ook mogelijkheden: er is equitraining om uw ‘persoonlijke ontwikkeling efficiënt te benaderen', om uw leiderschapscapaciteiten te optimaliseren, er is equitraining om uzelf te ontdekken… U kunt equi-hulp krijgen bij al uw vragen en problemen, kortom. Het is een zaak die goed draait. Het paard als grote troef, gecombineerd met een professionele marketing: de kans op succes is reëel.

De vraag is hoe een potentiële cliënt vindt wat hij nodig heeft in het gigantische aanbod dat via het internet geboden wordt. En welke garanties kunnen er worden geboden dat de hulp inderdaad op een professionele manier wordt verstrekt. Want er is weinig coherentie in het aanbod en de zorg- of trainingstrajecten die worden gepresenteerd zijn nogal ongelijk. Je verdwaalt als leek al snel in de verschillende individuele initiatieven, waarvan niet altijd even duidelijk is wat precies de inhoud is en met welke deskundigheid de begeleiding wordt gedaan. Het grote gevaar binnen deze sector is dat het beroep van equitherapeut niet beschermd is. Hoe weet je dan of je jezelf en je eigen welzijn of dat van je kinderen in capabele handen geeft?

Ik ben niet deskundig in de equitherapie en paarden houden doe ik ook maar uit liefhebberij. Ik bekijk het allemaal dus van buitenaf. Als mogelijk geïnteresseerde. Maar ik heb wel aan den lijve ervaren wat equitherapie met je leven kan doen. Dat heeft mij voorzichtig gemaakt en kritisch tegenover de vele initiatieven die met wervende taal op je afkomen, maar waarbij je geen klaar beeld krijgt van wat ze precies inhouden.

Er wordt gezegd: ‘kwaliteit komt altijd bovendrijven'. Ik twijfel daar wel eens aan. Ik denk dat het gevaar reëel is dat veel deskundig en wetenschappelijk onderbouwde equitherapiepraktijken te weinig zichtbaar blijven in het grote en disparate aanbod.

Ik ben dus blij dat we nu eindelijk een referentiepunt hebben, het boek Equitherapie SHP. Het is het eerste boek in het Nederlands dat de materie op een omvattende manier beschrijft en evalueert, en het was hoog tijd dat het er kwam. Door aan de redactie van dit boek te werken, is pas goed tot me doorgedrongen wat een solide boek dit is. Het was mijn taak als redacteur om over elk woord te vallen, elke formulering op zijn betekeniswaarde te onderzoeken en op alle slakken zout te leggen. Daardoor is gebleken hoe weloverwogen alles geschreven is en welke enorme ervaring en expertise aan de basis liggen.

Equitherapie SHP is een belangrijk boek voor de sector omdat het hun de broodnodige informatie, kennis en context biedt. Hier wordt beschreven waar de equitherapie haar wortels heeft, hoe ze geëvolueerd is, wat de mogelijkheden en werkwijzen zijn en hoe ze in de specifieke Nederlandse context uiteindelijk gestalte gekregen heeft.

Maar het boek is ook belangrijk voor al wie baat hoopt te vinden bij een ontwikkelings- of therapeutisch proces met de hulp van paarden: de potentiële cliënten. Ik ben mezelf vele malen tegengekomen in dit boek. In de ervaringen van cliënten in de casestudies, in de ervaringen van de studenten Equitherapie SHP. Dat is troostend, je staat niet alleen met je probleem. Ik ben mezelf – misschien wat onverwacht -- ook tegengekomen in de wetenschappelijke uiteenzettingen over zo'n therapeutisch proces, omdat ik daarin op een heldere, visuele en zeer inzichtelijke manier uitgelegd terugvond wat ik had meegemaakt. Dat is revelerend, het geeft steun en vastigheid.

Op de sites van vele equitherapeuten staat te lezen dat ze zijn opgeleid door Ulrike Thiel en haar collega's in de opleiding Equitherapie SHP. Hier op HippoCampus is met de Stichting Helpen met Paarden pionierswerk verricht en daar zijn de sporen van terug te vinden in heel Nederland en België. Dit boek is de kroon op het werk tot nu toe. Het heeft alles in zich om een standaardwerk te worden. Ik wens het de auteur en de sector van ganser harte toe.